Friday, October 24, 2008

నీలో నేను

నీ మెలకువలో సుప్రభాతాన్ని..
నీ సంతోషం లో చిరునవ్వుని..
అలసిన నీ మనసుకి చల్లని స్పర్శని..
నీ ఆకలికి అమ్మని..
వాలిన నీ కనులలో నిద్రని..
నీ కమ్మని కలని..

Wednesday, October 22, 2008

అంతా కలేనా..?

'మహీ..ఏయ్ మహేష్' ఇలియానా అరిచిన అరుపుకీ, గట్టిగా అంటించిన చురకకీ మహేష్ బాబు అదిరిపడి నిద్రలేచాడు.
'పెళ్ళికి ముందు ఎలా వుండేదీ..ఇప్పుడు రాక్షసిలా తయారయింది'
పైకి అనే ధైర్యం లేక, మనసులోనే గొణుక్కున్నాడు, మహేష్ బాబు.
'నువ్వు అనుకునేది ఏంటో నాకు తెలుసులే కానీ..పెళ్ళికి ముందు పోకిరి వేషాలు వేసినట్టు ఇప్పుడేస్తే కుదరదు..రోజు మన నాని గాడి కోసం స్కూల్ చూడటానికి వెళ్తున్నాం ..గుర్తుందా అసలు నీకు?' వురిమింది ఇలియానా.
ఎందుకు లేదు తల్లీ..నాలుగు రోజుల నుండీ మనకు అదే పని కదా..ఒక్క స్కూలూ నచ్చదు నీకు..మళ్ళీ మహేష్బాబు స్వగతం..
'అది కాదే ఇలీ.. రోజు ఏదో ఒక స్కూల్ సెటిల్ చేసేద్దాం..వాడింకా ఒకటో క్లాస్సే కదే.. స్కూల్ అయితే ఏంటీ..' భయపడుతూనే అన్నాడు.
'ఏంటీ..వాడిని ఏదో ఒక స్కూల్ లో జాయిన్ చెయ్యాలా..ఏదో చెత్త స్కూల్ లో చదివిస్తే వాడు రేపు టి అవ్వాలంటే
ఎలా అవుతాడు..వాడు టి చదవాలనే నా కోరిక ఎలా తీరుతుంది..?' మళ్ళీ వురుము..
'మన కలలూ, కోరికలూ వాడి మీద ఎందుకే రుద్దటం.. టి ఒక్కటే వుందా చదవటానికి..వాడికి ఏది ఇష్టమో అదేచదువుతాడు..' మాటలన్నీ పైకి అంటే ఏమవుతుందో తెలుసు కాబట్టి , ధైర్యం చేయలేదు మహేష్ బాబు.
"విద్యా నిలయం" పేరు చక్కగా వుంది..హడావిడి లేకుండా..స్కూల్ పేరు చూడగానే అనుకున్నాడు. ఇలియానా పెదవివిరిచింది..
స్కూల్ లోపలికి వెళ్ళగానే పిల్లలందరూ యూనిఫాం లో ముచ్చటగా కనిపించారు..కానీ ఏదో తేడా కనిపించిందిఇద్దరికీ..పరీక్షగా చూసారు పిల్లలని..
మామూలుగా పిల్లల మెడలు బిగించేసి, బంధించేసినట్టుగా వుండే టై లేదు..ఇంకా ..చిట్టి చిట్టి పాదాలకి గాలితగలకుండా మూసేసే షూస్ లేవు..మంచి చెప్పులు వేసుకుని హాయిగా కనిపించారు పిల్లలందరూ..
మహేష్ బాబు కి పిల్లల ని అలా చూడగానే ఎంతో ఆనందం గా అనిపించింది..
'ఇదేమీ స్కూల్ బాబూ..' ఇలియానా పెదవి విరుపు..
ఇద్దరూ ప్రిన్సిపాల్ రూమ్ కి వెళ్ళారు. తెల్లటి చీరలో, చిరునవ్వు తో పిల్లలని వుద్ధరించటానికి వచ్చిన దేవతలా , ప్రశాంతం గా కనిపించింది..ప్రిన్సిపాల్ ..మహేష్ బాబుకి .
ఇలియానా వెంటనే టై, షూస్ గురించి అడిగేసింది..ఆగలేక..
ప్రిన్సిపాల్ చిరునవ్వుతో చెప్పింది..'మన దేశపు వాతావరణానికి అవన్నీ నప్పవు..పిల్లలని ఎందుకు ఇబ్బంది పెట్టటంవాటితో..అందుకే మేము అవన్నీ వద్దనుకున్నాము.'
సిలబస్, పరీక్షలూ, మార్కులూ, టీచర్లూ వగైరా గురించి అడిగాడు మహేష్ బాబు..
ఇలియానా కి అప్పటికే స్కూల్ మీద ఆసక్తి పోవటం తో ఏమీ మాట్లాడ లేదు..
ప్రిన్సిపాల్ , మహేష్ బాబు అడిగిన వాటికి సమాధానం చెప్పటం మొదలు పెట్టింది..
ప్రస్తుతం మా స్కూల్ లో ఐదోక్లాసు వరకే వుంది కాబట్టి, సిలబస్ మేము మా స్వంతంగా, వయసు పిల్లలకి ఆసక్తికలిగేలా, అర్ధమయ్యే సులభమైన పద్ధతిలో తయారు చేసుకున్నాము.
ఇంటర్ వరకూ చదువుకుని , ఆర్ధిక స్తోమత లేక చదువు ఆపేసిన వాళ్ళని టీచర్లు గా పెట్టుకుంటాము. వాళ్ళకి మేముప్రత్యేకంగా, మా పద్ధతులూ, విధానాలకు తగినట్లు బోధించేందుకు శిక్షణ ఇస్తాము.
ఇంక పరీక్షలూ, మార్కులూ..అసలు మేము పిల్లలకి పరీక్షలే పెట్టముఇంక మార్కుల ప్రసక్తే లేదు ..
ఒక లెసన్ చెప్పిన తర్వాత, అందులో వున్నవిషయం , పిల్లలు వాళ్ళకి వాళ్ళే అర్ధం అయ్యేలా, వాళ్ల చేతే , వాళ్ళకిఅర్ధం ఐనది, అలానే చెప్పమంటాము..దాదాపు అందరూ చక్కగా చెప్తారు,,వాళ్ల మాటలలో. చెప్పలేని వాళ్ళకి, చెప్పగలిగిన పిల్లల చేతే మళ్ళీ చెప్పిస్తాము. దానివలన పిల్లలందరికీ కూడా విషయం బాగా గుర్తుండిపోతుంది..పధ్ధతి వలన పిల్లల్లో సొంతగా ఆలోచించే శక్తి, విశ్లేషించి చూడటం అలవాతవుతాయి అని మా నమ్మకం. హోం వర్క్కూడా రోజుకి రెండు సబ్జక్ట్స్ నుండీ మాత్రమె ఇస్తాము. రోజు చెప్పిన పాఠం , వాళ్ళకి అర్ధం ఐనమాటల్లో రాయమనిప్రోత్సహిస్తాము.
వారం లో నాలుగు రోజులు
ఆటల పీరియడ్ తప్పనిసరి..ఎవరికీ ఇష్టం ఐన ఆట వాళ్లు నేర్చుకోవచ్చు. వారం లో ఒకరోజు తోట పని పీరియడ్ వుంటుంది. పిల్లల చేత విత్తనాలు నాటించటం, మొక్కలకి నీళ్లు పోయటం నేర్పిస్తాము. పిల్లలకిప్రక్రుతి ని పరిచయం చేయటం కోసం.
ఇంక అన్నిటికంటే ముఖ్యం ఐన రోజు, ప్రతి శనివారం రెగ్యులర్ క్లాసెస్జరగవు. రోజు ని పిల్లలకి మానవ సంబంధాలు, మానవతా విలువలు ..ఇలాంటి విషయాలు చెప్పటానికి..అదీ వాళ్ళకి అర్ధమయ్యేలా , పిల్లల చేతే చిన్న చిన్ననాటకాలు వేయించటం ద్వారా , వాళ్ళకి విసుగు లేకుండా, ఆసక్తి కలిగేలా చెప్తాము..
ప్రతి శనివారం , వృద్ధ ఆశ్రమం నుండీ ఓపికా, ఆసక్తి ఉన్న పెద్దవాళ్ళు వచ్చి పిల్లల చేత ఇలా నాటకాలు వేయించటం, కధలు చెప్పటం చేస్తారు. న్యూక్లియర్ ఫామిలీస్ పెరిగిపోతున్న రోజుల్లో ఇలా చేయటం వలన పిల్లల్లో పంచుకోటం, శ్రద్ధ, గౌరవించటం, ఒంటరి భావన లేకుండా వుండటం..ఇవన్నీ నేర్చుకుంటారని మా నమ్మకం..
మహేష్ బాబు కి అన్నిటి కంటే కాన్సెప్ట్ చాలా నచ్చింది..
నానిగాడిని ఎలా ఐనా స్కూల్ లోనే చేర్పించాలని ఉత్చ్చాహ పడిపోయాడు..
ఇలియానా ప్రమాదాన్ని పసిగట్టింది..మహేష్ బాబుని మోచేత్తో పొడిచింది..చాల్లే, నీ ఆవేశం అనుకుంటూ..
మహేష్ బాబు బిక్కు బిక్కు మంటూ చూశాడు ఇలియానా వంక..అర్ధం ఐపోయింది ..ఇలీ కి అస్సలు నచ్చ లేదుస్కూల్..
చేసేది లేక, ప్రిన్సిపాల్ వైపు చూసి వెర్రి నవ్వు నవ్వి, మళ్ళీ వస్తామని చెప్పాడు.
ప్రిన్సిపాల్ కి విషయం అర్ధం అయింది..తమ దగ్గరికి వచ్చే
పేరెంట్స్ తొంభయ్ తొమ్మిది శాతం ఇలాంటివాళ్ళే..నవ్వుకుంది..తమ సిద్ధాంతాలు నచ్చిన వాళ్ళే చేరుతారు..నెమ్మది మీద ఐనా తమ స్కూల్ గురించితెలుస్తుంది..అందరికీ..
మహేష్ బాబు, ఇలీ బయటకి వచ్చారు..
స్కూల్ లో చదివితే మనవాడు తోటమాలో, నాటకాలు ఆదేవాడో అవ్వటం ఖాయం..మూతి తిప్పింది ఇలియానా.
"దేముడా.." తల పట్టుకున్నాడు మహేష్ బాబు..

"ఓయ్ , మహీ, లే ఇంక..స్కూల్ కి వెళ్ళాలనుకున్నాం కదా..నానిగాడి ని మంచి స్కూల్ లో వెయ్యాలి మహీ రోజుఐనా..మంచి స్కూల్ దొరికితే బాగుండు..నీకసలు పట్టదా ఏమీ..లే నువ్వసలు..." మహేష్ బాబుని ఒక్కటిచుకుందిఇలియానా..
వులిక్కిపడి లేచాడు మహేష్ బాబు..
"ఇదంతా కలేనా!!!!!!!!!!!!!" అని తెగ ఆశ్చర్య పోయాడు..

Sunday, October 19, 2008

ఎత్తిపోతల జలపాతం



జలపాతం జోల పాడుతుండగా నిద్ర లోకి జారుకోవాలనే నా కోరిక వచ్చేసారి తీరుతుందేమో చూడాలి!!

Friday, October 17, 2008

కోరిక తీరిన ఆనందం



జలపాతం లో తడవాలనే చిన్నప్పటి కోరిక ఇప్పటికి తీరింది..ఎంతసేపు తడిసినా తనివితీరని ఆనందం..ఎంత సంతోషం అంటే..అసలు ఏ భావమూ లేని వింత అనుభవం..

Wednesday, October 15, 2008

తెలుగు సామెతలు

మొన్న ఓ పుస్తకం చదివాను. అన్నీ సామెతలే అందులో..అందులో నుండి కొన్ని..
అదును చూసి పొదల్లో చల్లినా పండుతుంది
అపనింద అవతలికి పోతే, నింద వచ్చి నెత్తిమీద పడ్డది.
అన్నదమ్ముల పొత్తు చిన్నప్పుడు, అక్కచెల్లెళ్ళ పొత్తు పెద్దప్పుడు.
అరవై ఏండ్లు నిండిన వాణ్ని ఆలోచన అడక్కు, ఇరవై నిండని వాడికి పెత్తనమీయకు.

అవివేకితో చెలిమి కంటే వివేకితో విరోధం మేలు.
ఆశ్లేష వాన అరికాలు తడవదు.
ఎద్దు ఎండకు లాగితే , దున్న నీడకు లాగిందట.
ఓడ ఎక్కేదాకా ఓడమల్లయ్య, దిగగానే బోడిమల్లయ్య.

కంచి లో దొంగిలించేదానికి కాళహస్తి నుంచీ వంగిపోయినట్లు.
కర్ణునితో భారతం సరి, కార్తీకం తో వానలు సరి.
కలిగిన వారింటికి కడపటి కోడలయ్యే కంటే , పేదవారి ఇంట పెద్ద కోడలయ్యేది మేలు.
గడ్డం కాలి ఏడుస్తుంటే చుట్టకు నిప్పిమ్మని వెంట పడ్డాడుట.

చిత్త చిత్తగించి , స్వాతి చల్ల చేసి , విశాఖ లో విసరకుంటే అనూరాధలో అడిగినంత పండుతాను అంటుంది భూదేవి.
బాలల తుమ్ము, బాలింత తుమ్ము మంచివి.
భోజనానికి ముందూ, స్నానానికి వెనుకా వుండాలి.
మన దీపమని ముద్దులాడితే మూతి కాలకుండా వుంటుందా.
మహారాజా వారని మనవి చేసుకుంటే మరి రెండు వడ్డిన్చమన్నాడట.

వచిపోతూ వుంటే బాంధవ్యం, ఇచ్చి పుచ్చుకుంటే వ్యవహారం.
సామెత లేని మాట, ఆమెత లేని ఇల్లు.

Sunday, October 12, 2008

మా ఇంటి బొమ్మల కొలువు .......


మా పుట్టింట్లో సంక్రాంతి కి బొమ్మల కొలువు పెట్టేవాళ్లము. అత్తవారింట్లో దసరా కి పెట్టటం ఆనవాయితీ..
యేడాది ఎందుకో వుత్శాహం అనిపించలేదు. అందుకే ఈసారి పెద్ద హడావిడి చెయ్యలేదు..ఏదో శాస్త్రానికి పెట్టినట్టు
పెట్టాను.
మొన్న రెండు రోజులు నాగార్జున సాగర్ వెళ్లి వచ్చాము... విశేషాలు తరువాతి టపాలో..కంప్యూటర్
తెఱ పైన త్వరలో
విడుదల..

Monday, October 6, 2008

నీ స్పర్శ...


మనిద్దరం ఒకటి కాబోతున్నామనే ఆనందాతిశయంతో నా చేయి అందుకున్న నీ చేతి మొదటి స్పర్శ..
ఇంక ఇద్దరమూ ఒక్కటిగా వుందామంటూ జీలకర్రా బెల్లం తో ఒట్టు పెట్టిన స్పర్శ...
కన్యాదానం అందుకుని..పాణిగ్రహణం చేసిన స్పర్శ..
మంగళసూత్రం తో మెడ ఫై నీ ముని వేళ్ళ స్పర్శ..
తలంబ్రాల వేడుకలో ఆడుకున్న చేతుల స్పర్శ..
అగ్నిసాక్షిగా ప్రదక్షిణలో నీ చిటికెన వేలి స్పర్శ..
మట్టెలు
తొడుగుతూ నా పాదాలు తాకిన గిలిగింతల నీ స్పర్శ..
బిందెలో వుంగరం తీస్తూ అల్లరి చేసిన స్పర్శ..
అరుంధతి ని చూపిన స్పర్శ..

అప్పగింతలలో నీకు నేనున్నాననే భరోసా స్పర్శ..
నా సంతోషాలని పంచుకున్న స్పర్శ..
కృషి లో వెన్నుతట్టిన స్పర్శ..
దుఖం లో ఓదార్చిన, ధైర్యం చెప్పిన నిండు స్పర్శ..
నా ఆత్మను తాకిన నీ అనురాగపు స్పర్శ..
పద్ధెనిమిది వసంతాలుగా సాగుతున్న మన ప్రేమ ప్రయాణం లో
నా ప్రాణం గా మారిన నీ స్పర్శ..
అది నా శ్వాస ...






Sunday, September 21, 2008

వాళ్లిద్దరూ..

నీ కోసం.. నీ రాక కోసం..నువ్వెప్పుడు వస్తావా అని..అసలు వస్తావా రావా..

అనుకుంటూ ఎన్ని నిద్ర లేని రాత్రులు గడిపానో లెక్కలేదు..

అసలు ఈ జన్మలో నిన్ను చూడగలనో లేదో..అనుకుంటూ..

క్షణమొక యుగం లా గడిచింది నాకు..

ఆ రోజు..పన్నీటి జల్లు లాంటి వార్తా..నువ్వొస్తున్నావని..

ఆనందానికి హద్దులు లేకపోవటమంటే ఏమిటో తెలిసింది..

సంతోషం తో ఏమి చెయ్యాలో తోచలేదు..ప్రతిక్షణం నీ గురించిన ఆలోచనలే..

నువ్వెలా  ఉం టావో..

అసలు నిన్ను చూడగానే నేను ఆ ఆనందాన్ని భరించగలనా?

మనిద్దరం గడపబోయే జీవితాన్ని తలుచుకుంటుంటే మనసు తేలిపోతోంది..దూదిపింజలా..

మరి కొన్ని రోజులలో రాబోయే నీకు స్వాగతం ఎలా చెప్పాలీ..

ముందు నన్ను నేను చక్కగా తయారు చేసుకోవాలి..

ఇల్లంతా శుభ్రంగా, అందంగా అలంకరించాలి..

చివరికి ఆ రోజు వచ్చింది..కళ్లు కాయలు కాచేలా ఎదురుచూసిన రోజు..

నా జీవితం లో కొత్త అధ్యాయం మొదలైన రోజు..వచ్చేసింది..

మొదటిసారి నిన్ను చూసిన అపురూపమైన ఆ క్షణాన్ని వర్ణించాలంటే

ప్రపంచంలోని ఏ భాషా సరిపోదేమో..మొదటిసారి నీ స్పర్శ..ఓహ్..ఒళ్ళు ఝల్లుమంది..

ఇంక మనిద్దరం ఒకటే..నువ్వు నాకే సొంతం..

ఇద్దరం ఎన్నో కబుర్లు..ఎన్నో ఊసులు..ఇన్నిరొజులూ దాచుకున్న మాటలన్నీ చెప్పుకుంటూ..

రోజులు ఎంత వేగంగా దోర్లిపోతున్నాయో ఇద్దరికీ తెలీలేదు..

ఆ రోజు..నా జీవితం లో ఇంకోరోజు..ఆ రోజు..తెలిసింది..అతను కూడా వస్తున్నాడని తెలిసింది..

అనుకోని అతిథి..నాకెంతో సంతోషం..కానీ నువ్వు? నీకేలా చెప్పాలి? నువ్వు అర్ధం చేసుకోగలవా?

ఎన్నో ఆలోచనలు..ఓ పక్క ఆనందం..ఓ పక్క నీకేమని చెప్పాలనే సంశయం..చివరికి చెప్పేశాను..నీకు.

నువ్వు విని ఊరుకున్నావు..అతనొస్తున్నాడని కోపమా..ఏమో తెలీదు..ఎలా ఉంటాడని అడిగావు.

నీలానే వుంటాడు అన్నాను. నువ్వు ఏమీ మాట్లాడలేదు. అతనొస్తున్నాడు అంటే నమ్మట్లేదేమో నువ్వు..

రోజురోజుకీ నాలో మార్పు..నీకు నచ్చలేదేమో..నువ్వు నాకు దూరమవుతున్న భావన..అతనొచ్చినా నాకు నీ మీద ప్రేమ ఎప్పటికీ తగ్గదని చెప్పాలనిపించింది..కానీ నువ్వర్ధం చేసుకుంటావో లేదో..

అతనొచ్చే రోజు వచ్చింది..అతనొచ్చేశాడు..నా జీవితం లో ఇంకొక అపురూపమైన వ్యక్తీ..మధురక్షణాలు..

నువ్వొచ్చావు..అతన్ని చూశావు..ఆసక్తిగా..ఇంతకుముందులా నా దగ్గరికి రాలేదు..చాలా బాధనిపించింది..కానీ నాకు నేను సర్ది చెప్పుకున్నాను..నువ్వు అలా ప్రవర్తించడం సహజమేమో.. అసూయ..

నాకు నవ్వొచింది..నెమ్మదిగా నువ్వు అర్ధం చేసుకుంటావు లే అనుకున్నాను..నేను అనుకున్నది నిజమే అయింది..మీరు ఇద్దరూ దగ్గరయ్యారు..మీ ఇద్దరికీ ఒకరంటే ఒకరికి ప్రేమ..నేనంటే మీ ఇద్దరికీ ప్రాణం..

నేను చాలా అదృష్టవంతురాలిని అనిపిస్తుంది..మీ ఇద్దరినీ చూస్తె.. కానీ ఎప్పుడన్నా మీ ఇద్దరూ పోట్లాడుకుంటే బాధగా అనిపిస్తుంది..కానీ అది సహజమే కదా అనుకుంటూ వుంటాను..
ఆ రోజు నా పుట్టినరోజు..మీ ఇద్దరూ కలిసి నా కోసం ఓ గ్రీటింగ్ కార్డు తయారు చేశారు..
మీ చిట్టి చిట్టి చేతులతో..మా ప్రియమైన అమ్మకి అంటూ..
ఎంతో అద్భుతంగా..అందంగా వుంది మీరు చేసిన కార్డు..మీ చిన్ని బుర్రల్లో నా మీద మీ ప్రేమ..ప్రపంచాన్ని జయించినట్లు గొప్ప భావం..నాలో..
అమ్మతనం..భగవంతుడు ఆడవాళ్ళకి మాత్రమె ఇచ్చిన అపురూపమయిన వరం అనిపిస్తుంది.
అందరిలోనూ తన పిల్లలని చూడగలిగిన మాతృ హృదయాలకు శతకోటి వందనములు..
శౌరీ ..నా పెద్ద కొడుకు..తొమ్మిదో తరగతి చదువుతున్నాడు..వాడే మా ఇంట్లో కంప్యూటర్ ఎక్స్పెర్ట్
నా బ్లాగ్ డిజైనర్ వాడే..మంచి మంచి బొమ్మలు అతికిస్తూ వుంటాడు..నా బ్లాగ్ లో..వాడికి బోల్డన్ని ముద్దులతో థాంక్స్ లు ..

ఇంక నా చిన్న కొడుకు ఎనిమిదో తరగతి..వాడో బాల గంధర్వుడని నా మాతృహృదయం ఫీల్ అయిపొతూ వుంటుంది..అదేనండీ..వాడు సంగీతం లో ఇప్పుడే అ, ఆ లు నేర్చుకుంటున్నాడు లెండి..నిజం చెప్పద్దూ..బానే పాడతాడు..వాడికి కుడా బోల్డన్ని ముద్దులు..లేకపోతె పాపం ఏడుస్తాడు..నీకు అన్న అంటేనే ఇష్టం అని..వీడూ ..కాదు..తమ్ముడంటేనే నీకు ఇష్టం అని వాడూ..మళ్ళీ కొట్టుకోవటం మొదలు..
ఇది అలానే సాగుతూ......నే ఉంటుంది...
అనుబంధాలకి అంతం వుండదు..
























Saturday, September 13, 2008

నువ్వే...


చిరుజల్లులా వచ్చావు..
ఏమైందో తెలిసే లోపు..
నన్ను పూర్తిగా తడిపేశావు..
నీ మాటల విరిజల్లులతో..
ఇంద్రచాపం లా వచ్చావు..
నాకు తెలియని రంగులెన్నో చూపించావు..
నా ప్రపంచాన్ని రంగులమయం చేశావు..

మల్లెపందిరి


మన స్నేహం

అందంగా అల్లుకున్న మల్లెపందిరి

ఎన్నడూ వాడిపోని

ఎక్కడా ఆగిపోని

మల్లెల మాలగా అల్లుతూనే వుందాం

మన స్నేహబంధాన్ని

ఎప్పటికీ..



నన్ను మళ్ళీ చిన్నపిల్ల గా మార్చేసిన నా లిటిల్ ఫ్రెండ్ గొపీ కి ..ప్రేమాశీస్సులతో ...

Monday, September 8, 2008

ఓ పిట్ట కథ


మా ఫ్లాట్స్ లో బోల్డన్ని పావురాళ్ళు కాపురం వుంటాయి. అవి బాల్కనీ లోకి వచ్చి అప్పుదప్పుదూ హడావిడి చేస్తుంటాయి. వాటిని చూడటం సరదాగా నే వున్నా ఒక్కోసారి అవి చేసే అల్లరి పనులకి.. అదేనండీ రెట్టలు వెయ్యటం అలాంటివి.. విసుగొస్తూ వుంటుంది. అలా మొన్నోరోజు ఏమయిందంటే ..
ఓ పిల్ల పావురం మా పిల్లల గది బాల్కనీ లోకి ఎలా వచ్చిందో వచ్చింది..గ్రిల్ కి సన్నటి మెష్ వున్నా కానీ..ఎక్కడో వున్నా చిన్న కన్నం లో నుండీ దూరిపోయింది. ..మరి చిన్నది కదా..సరే..వచ్చింది..బానేవుంది.. కానీ మళ్ళీ వచ్చిన దారి కాస్తా మర్చ్చిపోయింది ..పాపం..ఇంక దాని అవస్థా.. మా పిల్లల హడావుడి చూడాలీ.. నా చిన్న కొడుకు..పిల్లిని చుస్తే ఆమడ దూరం పారిపోతాడు.. వాడు పేద్ద మొనగాడిలా పావురాన్ని బయటికి పంపించటానికి , తన రూమ్ తలుపు వేసుకుని మరీ ట్రై చెయ్యటం మొదలు పెట్టాడు. అదేమో బాల్కనీ లోనే అలా ఎగురుతూ ...దాని బన్ధువులూ, అమ్మానాన్నలూ అన్దరూ బయట గ్రిల్ దగ్గర ఎగురుతూ.. దానికి ధైర్యం చెప్తున్నాయి.. వాటి భాషలో..
అయ్యో పిచ్చి తల్లీ ఎంత కష్టం వచ్చిందే నీకు ..
సరే , ఏమి చెయ్యాలా అని ఆలోచిస్తుంటే..ఓ గొప్ప ఐడియా వచ్చింది నాకు..ఆహా..లక్ష్మీ..నీకెంత గొప్ప ఐడియా వచ్చిందీ..అని నన్ను నేనే భుజం తట్టుకుని.. పావురం వచ్చిన మెష్ గ్యాప్ ని కొంచెం పెద్దగా చేశాను..రావే చిట్టి తల్లీ అన్నాను..చాలా ఫీల్ అయిపొతూ..అప్పుడు అది నా వేపు మా ఇద్దరికీ అర్ధం కాని ఓ బ్లాంక్ లుక్కిచ్చింది...
దారి చూపించాను కదే.. రావే బాబూ అని బతిమాలాను..ఉహు.. రాదే..
కంగారులో దాని చిట్టి బుర్ర పనిచెయ్యటం మానేసిందేమో.. మనుషుల్లాగే..
ఇంక మా వల్ల కాదని, వాచ్మన్ రెడ్డి ని పిలిచాను..
యుద్ధం లోకి దిగే సైనికుడిలా ఓ పోజిచ్చి.. బాల్కనీ లోకి వెళ్ళాడు..అక్కడినుంచీ చూడాలి ..నిజంగా యుద్ధమే.. తనని ఏమి చేసేస్తాడో ఈ దుష్ట మానవుడు అని అది తెగ కంగారు పడిపోయి అటు ఇటు ఎగరటం మొదలెట్టింది..చిక్కకుండా..అయ్యో నా పిచ్చి తల్లీ నిన్ను వదిలెయ్యటం కోసమే పట్టుకున్తున్నామే అని చెప్పాలనిపించింది.. ప్చ్.. లాంగ్వేజ్ ప్రాబ్లం..ఏమి చేస్తాం..
సరే చివరికి ఎలాగోలా పట్టుకుని పెద్ద హీరో లా పోజిచాడు ..రెడ్డి..
హమ్మయ్య అనుకున్నాం అందరం..కానీ పావురం కళ్ళల్లో మాత్రం ఇంకా భయం..ఈ మనుషులు తననేమీ చేస్తారో అని. దాన్ని అలానే పట్టుకుని బయటకు తీసుకు వచ్చి వదిలేసాడు..అదేమో హాయిగా స్వేచా వాయువులు పేల్చుకున్తూ ఎగిరింది...హాయిగా..దాని నేస్తాలన్దరూ చుట్టూ చేరి దాన్ని పరామర్సించటం చూస్తుంటేమనుషులూ, జన్తువులూ, పక్షులూ.. అందరికీ బన్ధాలూ,.. అనుబన్ధాలూ..మమకారాలూ..అభిమానాలూ..ఒకటేనేమో...ఎవరికీ అయినా...
అదండీ , పిట్టకధ.. ఇంత ఓపికగా చదివినందుకు ...ధన్యవాదములు..

Sunday, September 7, 2008

ముద్దబంతి...తెలుగింటి ముంగిట


ముద్దబన్తులూ, పారిజాతాలూ.. ఇలా కొన్ని పువ్వుల పేర్లు వింటుంటే అవి తెలుగు వాళ్ళకే సొంత మైన పువ్వుల్లా అనిపిస్తుంటాయి..ఇప్పుడే పుట్టిన నా బ్లాగ్ కి పేరేమి పెట్టాలా అని ఆలోచిస్తుంటే..ఎందుకో నాకు ముద్దబంతి గుర్తొచింది.. ముద్దబంతి లో వున్న బోల్డన్ని రేకుల్లాగానే నాలొనూ ఎన్నో వూహలూ.. మరెన్నో భావాలూ..
నా తోటలో ..అదేనండీ..నా బ్లాగ్ లో గులాబిలూ, దాలియాల హడావిడి వుండకపోవచ్చు.. అప్పుదప్పుదూ గడ్డిపూలు కూడా వుండచ్చు.. కానీ ప్లాస్టిక్ పువ్వులు మాత్రం వుండవని చెప్పగలను..
నా తోటలోకి అన్దరూ రావాలనీ.. పారిజాతాల పరిమళాన్ని ఆస్వాదిన్చాలనీ aఅశిస్తూ..
ఈ చల్లని లోగిలిలో.. ఈ బంగారు కోవెలలో..ఆనందం నిండాలీ..
వచ్చే పోయే అతిథులతో ఈ వాకిలి కళకళ లాడాలీ...